Wie is Koning(in) Recycling?

Koning, Keizer, Admiraal....wie, van mijn generatie, kent dit niet? Het was dé slogan van Popla, een merk toiletpapier. Erg pakkend met de essentie dat het niet uitmaak wie of wat je bent, álle mensen van álle rangen en standen moeten naar de wc en dan bij voorkeur gebruik maken van Popla, want “die kennen ze allemaal” natuurlijk.

Met enige regelmaat is er reclame of nieuwsitems van een bedrijf die trots meldt dat het “volledig” recycled of gebruik maakt van gerecycled materiaal.
Als ik naar een beurs of seminar ga, staan duurzaamheid en recycling steevast op de agenda, waarbij meestal allerlei succesverhalen (al dan niet met een moeizaam traject) gedeeld worden met het geïnteresseerde publiek.
Als je op Linkedin kijkt zijn een groot deel van de vacatures allerlei leuke functies in het kader van ontwikkeling van groene technologieën.

Wat ik ook zie is dat er nogal tégen elkaar wordt gediscussieerd. Waar de ene “alles in elke gewenste kleur” van gerecycled materiaal kan produceren, zet de ander daar allerlei “onmogelijkheden” tegenover. Waar de ene overtuigd is van mechanisch recyclen van kunststoffen, zet de ander daar chemisch recyclen als enige optie tegenover.  En daar tussenin of in aanvulling erop allerlei systemen om afval in te zamelen en te hergebruiken voor tapijt, meubilair, kunst of andersoortige mooie toepassingen.

Mensen en bedrijven lijken over elkaar heen te duikelen om het eigen succes te promoten en ieder ander dan de maat te nemen dat ze niet zo moeten zeuren over alle problemen maar het gewoon moeten doen. De (journalistieke en sociale) media doen er bovendien zalig aan mee met allerlei bedrijfjes die zó goed recyclen...met halve (en soms hele) onwaarheden, allerlei gratis reclame en de gewone burger wordt in slaap gesust met de gedachte dat recycling en hergebruik zo ongeveer standaard is.
En dan zijn er ook nog allerlei experts en specialisten, die minder in de media komen, die over materiaaleigenschappen beginnen, die aangeven dat bij elke nabehandeling een kunststof mindere eigenschappen heeft (downgraden) en dat het hergebruik of recycling van kunststoffen voor voedseltoepassingen (nog) niet mogelijk is.

Ik word eigenlijk een beetje moe van al die superlatieven en welke beter is...en net zo goed trouwens van het gesomber en wat er allemaal zo slecht aan is.
Kan het niet allemaal naast elkaar bestaan? Er zijn zoveel verschillende kunststoffen, harsen, metalen en andere materialen; kan het niet zo zijn dat al die methoden - en misschien moeten er nog wel meer methoden ontwikkeld worden? - nodig zijn om het totale plaatje rond te krijgen? Leiden er, zoals vaak, meerdere wegen naar Rome? Kan er wat meer nuance, duiding, objectiviteit en ook inventiviteit in de discussie komen?

Feit is dat nog maar 10% van alle kunststoffen bijvoorbeeld gerecycled worden. Feit is dat het overgrote deel van het kunststof afval nog steeds wordt verbrand of onder een grasmat met een paar schapen wordt verstopt met als ultiem ludiek voorbeeld de VAM-Berg in Emmen. Feit is dat het recyclen en hergebruik van kunststoffen helemaal niet zo eenduidig en gemakkelijk is, vaak is het ontzettend moeilijk of zelfs onmogelijk met de huidige technologieën.

Misschien moeten we het breder trekken, minder politiek maken en vooral niet over wie de meeste subsidie krijgt. Laten we ophouden te navelstaren op het eigen bedrijf of gelijk.
Omarm álle recycle mogelijkheden en routes, want we hebben nog decades aan al geproduceerde kunststoffen en afval die die we kunnen recyclen en tegelijkertijd de samenleving (met name in het rijke westen) motiveren om te consuminderen en meer oog te hebben voor de hoeveelheid natuurlijke grondstoffen van onze planeet en de (regelmatig slechte) omstandigheden waaronder veel producten en apparaten worden gemaakt.
Daar hoort bij dat de (EU) politiek faciliteert dat duurzaamheid, recycling en hergebruik loont en bijvoorbeeld de import van goedkoop virgin polymeer ontmoedigt.

En daar hoort ook bij het besef dat duurzaamheid van én voor ons állemaal is en dat de gehele samenleving, inclusief Koning-Keizer-Admiraal, kan profiteren van de kansen die dit biedt, voor burgers en bedrijven, zowel financieel als maatschappelijk, voor de welvaart maar ook ons welzijn.